‘Misschien ken je dat wel. Je bent naar Opwekking geweest of je komt terug van de EO-jongerendag en alles lijkt anders. De liederen die nog in je hoofd zitten, de preek. Je ervaarde iets of heel veel van God, je hebt wonderen zien gebeuren of je hebt een wonder meegemaakt. Het bidden met elkaar. Wat een goed gevoel!

En dan een paar dagen later….een week later….het lijkt allemaal weggesijpeld te zijn. Het gevoel wat je had: het is gewoon weg! Je wilt weer terug!

In Psalm 42 ontmoeten we iemand die weet hoe dat voelt. In vers 5 lezen we waar deze persoon naar terug verlangt: ‘’Hieraan denk ik: hoe ik meeging in de stoet en met hen optrok naar Godshuis, onder luide vreugdezang en lofliederen: een feestvierende menigte.’’ (HSV)

Een feestvierende groep mensen! Hij wil weer terug! Het liefst altijd daar blijven. Dichtbij God. Dat feestgevoel weer ervaren!

Op het moment van schrijven is hij waarschijnlijk op de vlucht. De psalm is geschreven door de zonen van Korach, dit waren in die tijd de muzikanten. Het zou zo kunnen zijn dat toen David moest vluchten voor Saul, een aantal van deze muzikanten bij hem waren. Hoe dan ook, deze persoon beschrijft al zijn problemen: Hij heeft een groot verlangen naar God. Als een hert dat schreeuwt om water, zo verlangt zijn ziel naar God. Hij heeft heimwee naar vroeger.

Bovendien heeft hij met vervolging te maken, met spotters. En hij ervaart ook nog eens de golven van God zelf die over hem heengaan. Met andere woorden: een en al ellende. Op een gegeven moment zegt hij het tegen God zelf: ‘’Mijn rots, waarom vergeet U mij?’’

Ook jij kunt daarmee rondlopen en ik het herken het ook in mijn eigen leven: het lijkt wel of God alleen op Opwekking is, maar thuis is Hij ver te zoeken. Op Opwekking lijken alle gebeden verhoord te worden, tijdens de EO-jongerendag merk je pas echt wat God aanbidden is, maar thuis lijkt het soms niet verder dan het plafond van je kamer te komen.

En misschien vraag je je het wel af: Ziet God mij wel? Merkt Hij wel hoe ik er echt aan toe ben?

Ik hoorde onlangs een liedje: ‘’Ik doe alles op gevoel. ‘K Heb geen idee waar ik mee bezig ben maar man, wat voelt dit goed.’’ Het zingt lekker weg, het voelt goed, maar is dit het dan? Een leven op gevoel? Volg je hart, want dat klopt? Deed Jezus alles op gevoel?

Laten we kijken wat de schrijver van Psalm 42 als oplossing heeft. Door de psalm heen krijgen we een inkijkje in verschillende omstandigheden. Nadat hij een klacht noemt of zijn ellende uitspreekt of bedenkt, spreekt hij zichzelf toe of hij spreekt een belofte van God uit. Hij spreekt tegen zijn ziel, de kern van zijn wezen en hij zegt: ‘’Kom op ziel, waarom ben je zo onrustig? Hoop op God, want ik zal Hem weer loven voor de volkomen verlossing van Zijn aangezicht.’’ 

Wat is dit? Jezelf uit de put proclameren? Een oplossing voor al je problemen onder het mom van de kracht van woorden? Werkt dit echt?

Er is een gevaar dat we het nodig lijken te hebben dat iemand anders tot ons preekt en we vergeten te bidden en uit de Bijbel te lezen als we alleen zijn. Er is een gevaar om van conferentie naar conferentie te gaan en op onze gewone dagen God te vergeten. Niet omdat er iets mis is met deze dagen. Maar voor je het weet, leef je alleen op gevoel.

Het gevoel van een hemel op aarde zou fantastisch zijn, maar niet realistisch. Ook alles op gevoel doen, voelt uiteindelijk niet goed.

Een goed gevoel hebben biedt niet de oplossing van de kern van jouw probleem. Ook niet als jij diep in de put zit. Ja, je kunt mentale problemen hebben en hier hulp bij nodig hebben. Ik wil niet ontkrachten dat je echt diep in de put kunt zitten, dat je het het gevoel kunt hebben dat niemand je ziet en dat zelfs God jou vergeten lijkt te zijn.

Ik bied geen oplossing voor alle mentale problemen. Je kunt door rouwprocessen heengaan, door hele moeilijke situaties: zoek hulp en doe het niet alleen!

En tegelijk: probeer het eens te doen wat de schrijver van Psalm 42 heeft gedaan. Leg je telefoon even weg, scroll niet langer doelloos op TikTok, maar kom even tot de kern en zeg het na: Hee, kom op, mijn ziel, waarom ben je zo onrustig? Hoop op God!

Zeg maar tegen God waar je mee zit, zeg maar dat je het gevoel hebt dat Hij je vergeten is. Hij kan het aan!

We krijgen dankzij Jezus een volkomen, een complete verlossing aangeboden. Hij is de verlossing, de Verlosser! Niet om ons hier op aarde altijd een goed gevoel te geven, maar om er te zijn ook in jouw gevoelens van hopeloosheid en eenzaamheid. Hoop op God!’