Een van de winnende preken: Bouw je eigen monument
Al zo’n vijftien jaar preekt Benno van Mersbergen op zondag ‘met veel plezier’. Door zijn beroep als marketingdirecteur bij een groot zuivelbedrijf weet hij hoe je een boodschap moet brengen: een verhaal moet een kop en een staart hebben en aansluiten bij de leefwereld van de hoorders. Het was voor hem een uitdaging om een preek van acht minuten te schrijven. ‘Normaal preek ik een minuut of 25. Het was een kwestie van ‘‘kill your darlings’’.’ Van Mersbergen heeft als tip: laat een preek vooraf lezen door anderen. In dit geval deed hij dat aan zijn kinderen. ‘Als ik een preek klaar heb, ga ik thuis eerst hardop oefenen.’ Benno is een van de drie winnaars van de Preekwedstrijd die Geloofwaardig Spreken organiseerde met BEAM, de Theologische Universiteit Utrecht en het Nederlands Dagblad.
Door Menno van Mersbergen
‘Ik vergeet dingen best snel. Dat was vroeger al, als ik een toets had, was ik daarna alles snel weer vergeten. Of als ik op m’n telefoon door m’n foto’s scroll, dan kom ik weer dingen tegen die ik al lang vergeten was. Maar de foto’s helpen me te herinneren.
Zo is het ook met dingen die ik met God meemaak, soms doet God iets gaafs in mijn leven. Hij verhoort een gebed of ik zing een lied en ik voel Zijn aanwezigheid. Op dat moment ben ik daar heel blij mee, maar na een week ben ik het vaak alweer vergeten. En dat is jammer, want als ik een probleem heb, of somber ben en het lastig vind om op God te vertrouwen, dan helpt het om me de dingen te herinneren die God al in mijn leven gedaan heeft. Heb jij dat ook? Dat je iets met God meemaakt in je leven en het na een week alweer vergeten bent? Ik vind dat zo jammer en ik vroeg me af wat ik daar aan kon doen en pas wist ik ’t ineens.
Ik kom vier keer per week langs een beeldje van een vrouw met een dienblad vol met Limburgse vlaai. Het is het beeld van Antje en iedereen bij ons in Weert kent haar verhaal. Antje leefde honderd jaar geleden en verkocht op het perron kleine vlaaitjes aan de reizigers. Tot iemand bedacht, Antjes verhaal is zo bijzonder, we maken een beeld van haar, zodat we het verhaal van Antje niet vergeten.
God weet dat ergens een beeld, een monument, voor maken helpt om belangrijke dingen te onthouden en hij geeft daar in de bijbel een tip voor. We lezen in de bijbel over Jozua. Jozua mag het volk Israël het beloofde land in leiden, maar dat was niet zo makkelijk, want de rivier de Jordaan lag in de weg. De rivier was te groot en te diep om met kinderen en dieren doorheen te gaan, die zouden verdrinken. Maar God zei dat de priesters als eerste het water in moesten gaan. Zodra de voetzolen van de priesters het water raakten stopte het water met stromen en werd het een dam, zodat de rivier droogviel en iedereen erdoor kon. God deed een wonder, waarmee God liet zien: Ik baan voor jullie een weg, ik zorg voor jullie. God wilde dat ze dat niet zouden vergeten en gaf daarom Jozua een opdracht. Die lees ik jullie voor:
Jozua 4 (BasisBijbel)
4 Toen riep Jozua de twaalf Israëlieten die waren aangewezen, uit elke stam één. 5 Hij zei tegen hen: ‘Ga naar het midden van de Jordaan, waar de priesters met de kist van het verbond van jullie Heer God staan. Til daar allemaal één steen op je schouder, zodat er evenveel stenen als stammen van Israël zullen zijn. 6 Die stenen zullen voor jullie een teken zijn. Als jullie kinderen later vragen: ‘Waarom liggen die stenen daar?’ 7 dan moeten jullie tegen hen zeggen: ‘Die liggen daar als bewijs dat de Jordaan droogviel toen de kist van het verbond van de Heer de Jordaan overstak. Deze stenen zijn een herinnering daaraan. Zo zullen de Israëlieten het nooit vergeten.’
God laat ze grote stenen rechtop zetten, als een monument. Zodat de mensen vragen: ‘Waarom staat dat daar?’ En de mensen elkaar konden vertellen over wat God gedaan had. Dat is belangrijk, want als je je herinnert wat God al gedaan heeft in jouw leven, kun je ook op Hem vertrouwen als dat nodig is.
En weet je wat helpt om jouw momenten met God te herinneren? Je eigen monument, iets dat je kan zien of aanraken. Zo heb ik een steen gekregen van toen ik gedoopt ben. Toen ik ‘m kreeg vroeg ik: ‘Waarom krijg ik een steen?’. ‘Zodat je je doop beter kan onthouden’, was ’t antwoord. Of wat ik ook doe is dat ik na een conferentie of festival mijn polsbandje graag lang om houdt.
Vraag eens aan andere gelovigen in je omgeving, je tienerleider, je ouders, opa, oma of een vriend of vriendin, welke momenten met God zij onthouden, wat hun monument is. Want als je hoort wat God gedaan heeft bij anderen, dan wordt je daar blij van en helpt het jou ook om op God te vertrouwen, dat zul je merken.
Wat nog beter werkt, is je eigen monument maken, probeer dat eens! Een steen, een armbandje, een journal, je achtergrond op je telefoon, een foto die je uitprint en ophangt. Zodat je goed kan onthouden, wat Hij al voor je heeft gedaan, op momenten dat je het moeilijk vindt om op Hem te vertrouwen.
Net zoals we na 100 jaar het verhaal van Antje nog kennen. Laten we zo ook onze monumenten maken van wat God heeft gedaan in ons leven. Zodat we die belangrijke momenten met God, goed kunnen onthouden.’
Doorpraten over Benno’s preek én jouw eigen preek?
