[Column] Goddelijke feedback
De winter is – zacht uitgedrukt – niet mijn favoriete seizoen. De laatste jaren gun ik het mezelf als een trekvogel naar het zuiden te vliegen. Deze winter streek ik zes weken neer in India. Het werd een enerverende tijd vol ontmoetingen met pindaverkopers, bedelaars, straatkinderen, taxichauffeurs en evangelisten.
Tijdens mijn bezoek aan de hoofdstad New Delhi kreeg ik de kans een groep hindoes het evangelie uit te leggen. Ze luisterden op het puntje van hun stoel naar het – voor hen onbekende – verhaal van de verloren zoon. En toen ik sprak over de onvoorwaardelijke, gulle liefde van God de Vader, klonk er een klapsalvo zoals ik die in Nederlandse kerken nooit hoor. Ik ervoer het als een goddelijk applaus…
Op Facebook deelde ik bijna elke dag een foto. Na drie weken werd ik wat stiller. Ik maakte minder mee, ontmoette minder mensen, las veel boeken en zat soms ‘gewoon’ met mijn laptop op het strand te werken.
Op een dag maakte ik me op het strand vreselijk druk. Juist op de dag dat mijn manuscript voor Feedback in de kerk naar de drukker moest, werkte de wifi allerbelabberdst. Ik verkaste van de ene strandtent naar de andere, maar overal was het bereik slecht. Het verzenden van een mail kostte soms wel een uur!
Op een gegeven moment sprak ik mezelf streng toe. ‘De mensen om je heen maken veel ergere dingen mee. Denk even aan wat je vanmorgen las via bijbeljaar.nl: Hij is je bron van vreugde en vrede!’
Ik tekende een smiley op mijn hand, zodat ik me de hele dag bewust zou zijn van Gods vreugde en vrede voor mezelf en voor de mensen om me heen. (Ik geef toe: aan het strand is dat gemakkelijker dan wanneer zorgen over je heen spoelen.) Ik bad voor de mensen die ik ontmoette. Voor mezelf bad ik het gebed van Nicky Gumbel: ‘Heer, laat het licht van uw gelaat over mij schijnen. Vul mijn hart met de vreugde van uw nabijheid’ (naar aanleiding van Psalm 4).
De volgende dag ging ik opnieuw naar het strand. De strandjongen die af en toe op mijn laptop paste, kwam naast me zitten. ‘Hee… ik vind je leuk!’
Voordat ik kon reageren, vervolgde hij. ‘Weet je waarom? Vanwege jouw lach. Jij hebt een goddelijke lach!’
Ik voelde iets prikken achter mijn ogen. In de brandende zon dankte ik mijn Heer.
‘Ik houd van U. Weet U waarom? Omdat U met uw gelaat over mij schijnt. Bedankt voor deze goddelijke feedback.’
Ik wil een training volgen!
Zin om een training te volgen over feedback?
Welkom op 29 maart 2019!
Esther
Lieve Paulien,
Bedankt voor het delen van deze goddelijke feedback.! Het is bemoedigend, dat ik zelf moet/mag bidden als ik in een wat sombere spiraal zit. Dat God dan ons ook ziet en ons bevestigen kan.!