[Column] Het grotere plaatje

‘Vorige week kwam mijn schoonfamilie langs … met z’n veertienen.’

Ik vroeg mijn Indiase vriendin hoe zoiets wordt afgesproken.

‘Nou, een van hen belde een dag van tevoren, en toen heb ik zoveel mogelijk matrassen klaargelegd en vloerkleden voor degenen voor wie er geen matras meer was.’

Hoewel ik weet dat dit gebruikelijk is in de Indiase cultuur, blijven deze verhalen me verbazen. Ook na zes bezoeken.

 

Familierelaties functioneren in India zo anders dan in Nederland. Toen ik een keer met een echtpaar uit eten ging, kwamen zijn ouders ook mee. En eenmaal in het restaurant schoven er nog een paar broers en schoonzussen aan. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

 

Een echtpaar – zij Nederlands, hij Indiaas – verklaarde het belangrijkste verschil tussen hun culturen voor mij: Indiërs denken vanuit de gemeenschap, Nederlanders vanuit het individu. Op allerlei momenten kwam dat bij hen tot uiting. Bijvoorbeeld als zij geen zin had om naar een bruiloft van een verre achterneef te gaan. En als hij de hele familie thuis wilde uitnodigen en zij dat niet zag zitten. ‘We hebben moeten leren dat beide mindsets hun waarde hebben.’

 

Een paar keer per jaar heb ik een bel- en bidafspraak met een Indiase vriendin. Ik deel dit keer een aantal persoonlijke én werkgerelateerde uitdagingen en vraag of ze wil bidden voor wijsheid, leiding en zegen bij de planning van mijn trainingen.

Ook zij deelt wat persoonlijke uitdagingen, maar de nadruk legt ze op drie gebedspunten waar we voor moeten blijven bidden tot ze zijn verhoord. Voor elektriciteit in het dorp, voor de reparatie van de wegen en voor de toevoer van morfine.

Ik voel me enigszins beschaamd over mijn gebedspunten, maar ze begint al te danken voor onze vriendschap en voor wie God is.

Ze bidt alleen níet voor wijsheid voor mij. Wel voor de voorgangers in Nederland. Dat zij altijd nieuwsgierig en leergierig zullen blijven. Dat ze ervan overtuigd zijn dat een preek altijd beter kan. En dat ze zich aanmelden voor mijn trainingen – hoe en wanneer dan ook – zodat de hele community ervan meegeniet. En dat de Heer nog meer wordt verheerlijkt en Gods Koninkrijk wordt gebouwd.

 

Na afloop dank ik voor mijn geestelijke zus. Ze laat me zien wat de waarde is van denken vanuit de community, vanuit het grotere plaatje. Ook in mijn gebed onze gebeden.

 

Deze blog verscheen op 21 maart 2023 als column in het Nederlands Dagblad.